Een van de goede dingen die de afgelopen periode opgeleverd heeft is een dagelijks rondje hardlopen over de dijk. Liefst nog voor 7.30 uur, dan zijn er nog lekker weinig mensen op pad, dan merk je aan de lucht en het licht dat de dag nog vers is.
Officieel ben ik niet zo’n hardloper, maar door een actie van een collega-coach (#NellekedeWit) heb ik toch nog een poging gewaagd het op te pakken. En wonderwel houd ik het nu al bijna vier weken vol! Gewoon een klein rondje en op bejaardensjoktempo, maar het is een halfuurtje geworden dat ik koester en bewaak. Want ik haal niet alleen mijn beweegdoel van 10.000 stappen per dag en het weekdoel van 150 actieve minuten op mijn sloffen, het geeft me ook een kick-start zodat ik de rest van de dag mentaal veel meer in de juiste actiemodus ben. En dat stemt me HOOPvol: ik kan meer bereiken dan ik dacht!
Voorheen hingen er altijd grootse prestaties aan dit soort ‘projecten’. Het moest binnen no-time sneller en verder. Ik was niet snel tevreden en saboteerde mezelf zodat het al snel weer tot het verleden behoorde. Dit keer pakte ik het anders aan. Want ik voel dat deze periode me bewuster heeft gemaakt van mijn mogelijkheden en vooral ook mijn eigen keuzes en verantwoordelijkheden. Ik stelde mijn doel realistischer en in lijn met mijn hartsverlangens. Ik somde de voordelen op en haalde beren op de weg vast onderuit. En omdat ik de start van dit project samen met anderen deed, voelde ik me net Paulus die zijn wedstrijd liep, aangemoedigd door alle geloofshelden vanaf de tribune in het stadion. Lang genoeg om nu op eigen benen verder te kunnen.
Die dagelijkse rondjes zijn goed voor de inspiratie. Menig blog ontstaat of krijgt verder vorm op de dijk. Maar het hardlopen lijkt ook inzichten te fabriceren. Zo bleek vandaag maar weer dat hardlopen voor mij veel metaforen in zich heeft die ik kan toepassen op mijn huidige leven. Zie hier mijn conclusies van vanmorgen:
1. Ik behaal mijn doelen alleen als ik daadwerkelijk iedere morgen in beweging kom en de eerste stap zet. De rest van de stappen volgen daarna.
2. Ik ren mijn rondje alleen uit als ik mijn eigen tempo aanhoud. Sneller gaan dan ik kan, heeft geen zin; vroeger of later zou ik moeten opgeven.
3. Een beetje vogelpoep in mijn haar is geen reden om een shortcut te nemen. Ik laat mij op weg naar mijn doel niet weerhouden door (kleine) tegenslagen en stap niet in de slachtofferrol. Die douche is er straks ook echt nog wel.
4. Het uitblijven van mijn ‘runnershigh’ is vast een manier om mijn discipline weer wat op te vijzelen.
5. Rustig warmlopen en uitlopen is noodzakelijk. Neem ik wel voldoende tijd voor de warming up en cooling down? Blijf ik voor God uitrennen of plan ik ook voldoende tijd om met Hem te wandelen?
Zo zie je, dagelijkse routines worden soms zomaar gouden momenten. Zelf ervaren hoe bewustwording je helpt om meer doelgericht te leven? Doe dan mee met de GlimKracht-reflectiechallenge.
Photo credits: Philip Ackermann